29 augustus 2017

Woensdag 23 augustus 2017 tot en met Dinsdag 29 augustus 2017:

Woensdag 23 augustus juli 2017; Mostar - Sarajevo:
In de supermarkt, bijna naast de Camping, nog even snel voor vertrek een bot voor Juul opgehaald. De vorige was erg goed bevallen en aangezien we hier geen geperste brok en ook geen pens kunnen kopen, hopen we dat met af en toe een bot of bak vlees deze tekorten worden gecompenseerd.
Mostar Sarajevo is een goede en mooie weg met onderweg forelkwekerijen met winkel, alwaar één reuze en drie kleinere gescoord, restaurants met lammeren aan het spit, niet aan HC genoemd en Moslim restaurants waar je zelfs niet met de hond op het terras mag komen, doorgereden. Camping Sarajevo ligt 18 kilometer buiten het stads centrum, wordt gerund door Sennard, is 2 jaar oud en super netjes. Sennard ontvangt ons met eigengemaakt apfelsaft und apfelsnaps, heeft 4 jaar in Duitsland gewoond en de Duitse punctlichkeit meegenomen. Hij doet ons een aantal tips voor een trip naar Sarajevo stad die we morgen gaan vervullen.

Donderdag 24 augustus 2017; Sarajevo:
Na een overheerlijke douche, hondenronde en fruitontbijt gaan we per taxi, waar Juul ook in mag, naar het centrum. Ook nu worden we onderweg gewezen op kapot gebombardeerde en nieuw verrezen gebouwen. Maar ook op de big Hotels, Trade Centre, Ambassades en Universiteiten. In de oude stad bij het gebouw waar in 1914 Franz Jozef werd geliquideerd worden we afgezet en krijgen we 4,5 uur de tijd om Sarajevo te bekijken. Net als Mostar kent ook Sarajevo de toeristische stalletjes, vaknijverheid winkeltjes en soek achtige markten. Na de fotosessie van de oude Moskee gaan we langzaam de stad uit en de berg op naar een uitkijkpunt met terras vanwaar je de hele stad kunt overzien. Daar kun je goed zien dat, net als in Mostar, delen van de stad aan elkaar geregen zijn met grafstenen. Terug in het gekrioel, besluiten we aan de rand van het oude deel te blijven, een restaurant met chiwapsicies aan te doen, een groentemarkt, een vlees en vis markt en een baklava winkel. In die tocht worden we ook getrakteerd op een Kerk, Moskee, Kathedraal, Gemeente huis, Theater en uiteindelijke eindigen we in het nieuwe deel met een overvloed aan luxe winkels. Het is jammer dat we i.v.m. Juul nergens in mogen maar zelfs de buitenkant levert een hoop voldoening. Sarajevo vind ik zeker het bezoeken waard geweest.
Terug op de Camping, na een zeer snelle terugrit met de taxi, hebben we Jozef uit Duitsland en Timo en Brenda uit Amsterdam als buren. Jozef is een gepensioneerde, gepassioneerde en alleen reizende man, rond de 70, in een Volkswagen T5 met hardtop 175 PK 4X4 zelf omgebouwd als camper. Timo(38) en Brenda(36) reizen in een Mercedes 805 ook zelf gebouwd als camper. Hij ooit kok en zij ooit verzekeringsagente schuiven gezellig bij ons aan. Ze zijn in juli gestart op weg naar Griekenland om vandaar naar Azië te vliegen en daarna weer terug te komen en verder te gaan in Europa. Ze hebben 5 jaar lang gespaard en huis verkocht en zijn zeer benieuwd wat dit nieuwe leven hun gaat brengen. Wij ook, helaas hebben ze geen blog, maar dat kan nog komen.

Nog even over Jozef.
Hij is groot, heel groot die Jozef. Bijna net zo groot als Piet. En hij heeft een typisch Slavisch achterhoofd: opgeschoren plat, dus eigenlijk recht vanuit de nek omhoog. Dat heeft bepaalde voornamelijk aerodynamische voordelen waar ik het hier verder niet over zal hebben. Statig stapt Jozef met grote passen over de camping, kaarsrecht, langs zijn achterkant kun je een loodlijn trekken, tenminste als hij stil staat. Wat doet Jozef in Sarajevo, wat zou hij er te zoeken hebben? Zoals bekend loopt het niet altijd goed af met Jozeffen in Sarajevo. Wij hebben het hem niet gevraagd. Kwestie van Princip.

[noot van de schrijver: het was F Ferdinant en niet F Jozef; Izvinite!]

Vrijdag 25 augustus 2017; Sarajevo:
Een komkommerdag.
Matthias Ketzler (32)uit Stuttgart, staat aan de overkant van het grasveld en komt in boxershort vragen hoe de wasmachine werkt. Tis gek maar het klikt meteen, heeft overigens niets met de boxer te maken, maar alles met zijn humor, onverwachte wendingen en muzikaliteit. Hij is industrieel ontwerper, gespecialiseerd in alternatieve energie en zanger in een coverband. Hij speelt gitaar en laat vol trots de in zijn camper gebouwde keyboard zien en horen. Dronken van een door HC aangeboden blikje bier, er zit iets niet goed met zijn alcohol tolerantie, eindigt hij bij ons aan de dis. Waar hij niet veel van eet omdat de nieuwe vrouw in zijn leven vanavond op vliegveld Sarajevo aankomt en ze samen in de stad gaan dineren. Als Matthias zich terugtrekt om zichzelf en de camper presentabel te maken, schuiven Timo en Brenda aan. Timo heeft deze ochtend bij het naar buiten stappen zijn enkel verzwikt waardoor hun geplande Sarajevo dag niet door ging. Timo en HC gaan aan de wijn, Brenda aan de koffie en Baklava, ik aan de thee. Als Matthias, netjes in blouse en spijkerbroek, met nog maar een lichtelijke schudder, verschijnt, gaat hij wijselijk aan de thee. Gitaar is mee maar samen zingen lukt niet erg, samen praten gaat beter.

Annemie & Heinz-Günther:
In 2011 stonden we met de VW-bus bij Ile Madame, zuid west Frankrijk. Op een morgen werd ik wakker, keek naar buiten en zei tegen Gien: “Vreemd, die muur stond er gisteren nog niet.” De muur bleek een reusachtige camper te zijn, merk UniKat. Wij geïntrigeerd, opzoeken; dan gefascineerd door het idee een grote reis te maken met een overland truck; dan uitzoeken, Internet, op- af- en induiken; er blijken 2 hoofdaanbieders van dergelijke campertrucks te zijn: Unikat in Duitsland en ActionMobile in Oostenrijk, we hebben er met uitzondering van die eerste dag in 2011, nooit één in levende lijve betreden; dan moeten vaststellen dat dat voor ons niet haalbaar is. Zo’n UniKat is veel te duur, al sparen we ons suf, dat zal niet gaan lukken. Dan Erik S, “kan misschien toch”, wordt uiteindelijk mede door omstandigheden, realiteit.
Zo is het in grote lijnen gegaan.
Vandaag om 14:23 rijdt er een heuse gigantische ActionMobile de camping op. Wat een ding, en hij groeit nog een meter hoger door schuifslaapkamer in dak. Maar wel wit!!

Zaterdag 26 augustus 2017; Sarajevo - Visoko:
Een zeer korte tocht, van 35 km, naar Visoko. opzoek naar de aangeraden piramides van Sennard. Als we Visoko binnen rijden is het eerste wat we zien een grote KONZUM, voor de broodnodige boodschap. Terug daarvan, aan de overkant waar GG geparkeerd staat, worden we aangesproken door twee mannen die graag een blik willen werpen. Het zijn rasechte vrienden van de motorcross en entrepreneurs van Visoko. Als we vertellen dat we de piramides willen zien worden we door Hamik (bijnaam Šicko) verwezen naar de archeologische opgraving en de tunnels. Vanaf de parkeerplaats wijst hij ons de piramide die we voor een berg hadden aangezien, met daarbij de opmerking dat het niet veel bijzonders is. We mogen, als we willen blijven, op het terrein van vriend, Emir (bijnaam Hoes), overnachten, het ligt op nog geen 10 minuten afstand van de tunnels. We raken er een beetje verlegen van maar het gaat nog verder. Niet zeker of wij de weg naar de tunnels kunnen nemen stelt Šicko voor het traject in zijn auto voor te rijden. Hij is met de motor, woont dichtbij en als wij melden er wel voor in te zijn haalt hij zijn rode BMW. Hoes duwt nog een pak koffie kopjes van Vispak, de beste koffie uit Bosnië geproduceerd in Visoko, in onze hand en we gaan op weg. De weg is smal maar goed te doen mits iedereen zijn auto op het parkeer terrein zet en niet langs de weg, het is een toeristische trekpleister met de bekende stalletjes en veel bezoekers. Er is een entree naar een onderaards tunnelstelsel en aan de overkant kun je een meditatieve tuin betreden. Verder de weg op ligt tegenover een picknickplaats, herkenbaar aan de berg afval en her en der een houten tafel met bank, een omheind stukje grond met houtenpoort waar we GG op mogen zetten. Šicko laat ons vol trots alles zien en we besluiten van het aanbod gebruik te maken.
Als we ’s middags staan komen de mannen met zoon en zwager nog even langs, verzekeren ons ervan dat we zo lang mogen staan als we willen, dat we moeten bellen als we iets nodig hebben en dat ze er niets voor terug willen behalve goede reclame voor Bosnië en de motorcross, waarvan acte. We hebben hem nog geadviseerd er een camperplaats van te maken, een ideale plek om de tunnels te bezoeken!

Zondag 27 augustus 2017; Visoko:
Dat Bosnië ook hangjongeren heeft, hebben we gisteravond ondervonden. Rond 12 uur werden ze afgelost door de Bosnische hanghonden, waarna de Bosnische jagers er een eind aan maakte. We hebben heerlijk geslapen.
Om half 10 op de motor naar Piramide van de Zon, van onze kant via een gridweg en bij de piramide met een minuscule paadje van 20% omhoog. We werden beneden aan de piramide verwelkomt (doberdosli) door twee venters waarvan de tweede een familie, vader, moeder en dochter zo enthousiast dat je je beschaamd voelde niets bij ze te kopen. Maar gezien de temperatuur geen behoefte aan een warm schapenvel, dan maar een flesje water en flux naar boven. Geen toerist te bekennen, dit deel van het spirituele conglomeraat is nog niet ontwikkeld. Er is ook niet zo veel te zien, zoals gezegd gaat er een minuscuul zandpaadje super steil naar de top waar een kleine ruïne staat. De energie straal vanuit de punt van de piramide hebben we niet gevoeld helaas.
De weg met de motor vervolgend komen we in centrum Visoko, een slaperig stadje. Hier doen we voor het tunnel bezoek een kopje koffie.
Bij de tunnel aangekomen moeten we na het kopen van de ticket even wachten totdat de gids de Engelstaligen bij elkaar heeft. Hij heeft het ook nog over wachten op doctor Sam maar dat begrijp ik niet helemaal. Antropoloog Dr. Sam Semir Osmanagich Ph.D, zo meldt de flyer, is sinds 2005 bezig met het onderzoeken van zijn hypothese naar het bestaan van de piramides en de onderaardse tunnels. Wij worden toegevoegd aan een select gezelschap dat een toer van Ph.D Sam, himself, krijgt, te beginnen in het museum. Een simpele houten barak naast de tunnel met poster van de vondsten, mineralen, stenen en artefacten. Sinds 2005 is doctor Sam, samen met archeologen en vrijwilligers, bezig met het openmaken van sommige tunnels in de hoop ooit de onderaardse weg naar de piramide van de Zon te ontsluiten en daarmee de intergalactische energiestroom weer op gang te brengen. Diegene die deze piramides en tunnels 29.000 jaar geleden hebben gemaakt waren mogelijk telepathisch, telekinetisch en deden aan teleportatie. Ze waren tevens instaat een soort beton te maken (wetenschappelijk bewezen) waarmee de piramide bekleed is. Een van de in de tunnels gevonden artefacten herstelt de aura van mensen, aldus een Duitse auralezer die ooit ook op bezoek was, gekscherend het aurapistool genoemd. Het wordt ons allemaal iets te zweverig, maar proberen de positieve energie niet te blokkeren en zetten ons volledig open. Van het museum naar de tunnels, waar mensen in adoratie met Sam op de foto willen, bijna op hun knieën gaan en melden dat de wereld meer Ph.D Sammen nodig heeft. Met helm op betreden we de eerste 2 meter van de tunnel met een hoogte van 1.20. In de tunnel heerst een constant klimaat met een temperatuur van 12°C, constante luchtvochtigheid, erg vochtig, een constant zuurstof percentage en ook de basis resonantie is constant. Laatst genoemde ligt trouwens nog op het niveau van vóór de computer en alle draadloze apparatuur. We gaan 35 meter onder de grond, ongeveer 300 m lang, er zijn nog veel meer gangen maar niet open gemaakt, grote ruimtes die gebruikt worden voor meditatie of genezing en ook gangen met kristal helder water. Bij de laatste ruimte ligt een enorme ovale kei, volgens Sam een deksel ergens van, waar we allemaal om heen moeten en onze handen er 5 cm boven laten hangen. Energie moeten we voelen, in de vorm van tinteling, die onze linker arm binnen gaat en via onze rechter arm ons lijf weer verlaat. Ik voel niets, ben inmiddels steenkoud, bezorgd dat die zachte wandjes het niet zullen houden en blij als we weer buiten in het zonlicht staan. Dr. Sam nodigt ons nog uit voor een meditatief moment in de tuin maar wij moeten broodnodig naar Juuls die onze nieuw ingestraalde liefde goed kan gebruiken.

Dr Sam en de Vreselijke Piramides van Visoko:
In Visoko, dat weet een kind, komen de energiebanen van de zonnestelsels bijeen, ontvangen een fotonenkuur, worden middels macroprisma’s geparallelliseerd en lopen vervolgens dus parallel verder om elders hun heilzame werking af te geven. Waar niet veel mensen van op de hoogte zijn, is de rol van dr Sam in dit proces, en wat zich allemaal in de Vreselijke Piramides van Visoko afspeelt. Wij waren de afgelopen dager ter plaatse, ik zal, speciaal voor de trouwe lezers van ons reisfeuilleton de tip lichten.
Dr Sam heeft vandaag besloten niet te ontbijten. Nooit meer. Dat komt, de Rots der Zaligheid in zijgang A1 nivo 8, bleek bij nader inzien toch niet de verwachte bolling te vertonen, en dr Sam neemt dan liever geen risico zeker ook omdat de anionen de kosmische straling en de negatieve waterenergie volledig geabsorbeerd hadden . Zonder ontbijt genoten te hebben dus, loopt dr Sam door het gangenstelsel onder de Piramide van de Zon naar het zuiden. Hij moet deze morgen de straal controleren en hij draagt zijn straaljager in een kalfslederen foedraal aan zijn riem. Bij de intersectie aangekomen, wacht hem een verrassing. Beleefd en goed opgevoed als hij is, stelt dr Sam zich aan de verrassing voor en samen lopen ze verder naar de grote ruimte waar de straal straalt. Het is 09:35 als dr Sam de deur van de straalzaal opent en de heilige driehoek betreedt.
Als ontdekker van de Bosnische Vallei van de Piramides en opsteller van de Hypothese van de Helende Connectiviteit, merkt dr Sam direct dat er iets mis is.
Achter hem is een verrassing nu ook binnen gekomen maar daar trapt dr Sam natuurlijk niet meer in. Hij pakt zijn straaljager, en niets aan zijn kalme voorkomen verraadt wat hij op dat moment doormaakt, of het moet de lang gerekte angstige brul zijn die min of meer continu rochelend zijn van angst dichtgeknepen keel ontsnapt. De straal kromt zich in de richting van dr Sam, hij moet NU optreden, anders is het heelal gedoemd! De straal moet terug naar de punt …. aaarrhrgllgub, terug naar de punt van de Piramide van de Zon. Terug … Terug … Terrrrugh …
Slechts dankzij zijn vers geregenereerde lichaamscellen en zijn Hartman Intersectie Energie weet hij zijn laatste krachten aan te wenden om de straaljager naar het juiste punt te sturen.
Enige minuten later, dr Sam zit nog steeds zwetend en naar adem happend in de noordelijke hoek van de straalzaal als hij een SMS ontvangt van zijn security officer: “Situatie weer onder controle; dank u dr Sam”.

Maandag 28 augustus 2017; Visoko - Jajce:
Van Visoko naar Jajce is volgens de kaart slechts een slordige 150 kilometers, die gaan we in minder dan 4 uren slechten. Eerst nog even een internetkaartje kopen bij de balie van de Konzum, we zijn mooi op tijd, het is 09:45.
Achter de balie zit een man met zijn mond open. Het kaartje op zijn overhemd identificeert hem onontkoombaar als de verkoper van het door ons begeerde kaartje, dus ik spreek hem toch maar aan en 3 minuten later zijn wij voor 20KM kennelijk verzekerd van 5GB data voor de duur van 10 dagen. Activeren was niet nodig, nee, me hoela, we zitten al aan onze vierde kop koffie, ik heb er van de weeromstuit een hamburger bij besteld, het kaartje doet het niet! We moeten een SMS ontvangen met de juiste settings, nooit gehad! Potvolkoffie! Een ober ziet ons tobben en schiet te hulp. Hij belt met iemand en even later, jawel, een SMS met settings. Ik ben goed met talen, durf ik best te zeggen ja. Maar mijn Bosnisch, moet ik vaststellen, schiet duidelijk te kort. Ik kan er echt geen pindakaas van maken. Staat er bijvoorbeeld “Rucno podesavanje; Izaberite Menu Settings Mobile Data; Access point names; Menu; New APN; Name; Unesite Internet”. Daar snap ik best een paar woorden van, het verband ontgaat me. Uiteindelijk besluiten we dat we hulp gaan vragen aan Benjamin.
Hup dus snel op weg naar Jajce; verkeerd gereden bij Zenica; vlug terug, Benjamin wacht; via schilderachtig Trafnik; scherp naar rechts bij D Vakuf; aanmaakhoutjes gekocht bij Vinac; links de brug over van Jajce; camping voorbij gereden sufferd; weer terug; te smalle toegangsweg; terug naar brug; binnendoor, jawel, we zijn er en worden ontvangen door ene Benjamin. Gut, dat treft, we waren net naar jou op zoek, wil je ajb ons internet herstellen?

Dinsdag 29 augustus 2017; Jajce:
Gisteravond heeft het lekker geregend. Heerlijk fris. En er was een hondje komen aanlopen. Die heeft bij ons gegeten en geslapen. Gien heeft het hondje “Benjamin” genoemd en is vast van plan het mormel mee te nemen. Ik heb hem midden in de nacht een rondje gedaan op de camping, en daarna liggen piekeren. Juul is niet aardig tegen B, ze gromt en grauwt, blaft en snauwt. B blijft er eigenlijk best cool onder en stelt zich op zoals het een pup betaamt: op zijn rug.
Vanmorgen is B na het eten weg gelopen, pfffffft, dus zijn we gaan wandelen en toen kwam er een ander hondje breed kwispelend op ons af. Heb ik een foutje gemaakt door het dier te aaien => hek van dam, ze bleef ons volgen, maar zeker ook omdat Gien steeds zo leuk de riem voor haar snuit bleef bewegen. Het is een schattig pupje, we noemen haar B2. Onderweg een waterschildpad gespot. Gien heeft B2 de halve weg gedragen, en toen we weer bijna bij de camping waren, is B2 weg gelopen. Pfffft2.