05 maart 2017

3e week, maandag 27feb17 – zondag 05maa17:

Ma 27feb17: Burgos – Leon Oviedo
Als het weer minder wordt, is het tijd om te vertrekken omdat het aan de andere kant van de weg dan mooi weer is. Dit credo is de afgelopen periode zeer succesvol / van toepassing gebleken, ook vandaag blijkt geen uitzondering, tenminste dat vertrekgedeelte. Leon blijkt echter een grote teleurstelling. Het regent en de stadsrotonde geeft ons 4 mogelijkheden, 3 daarvan zijn verboden voor > 8 ton, de 4e is retour. Even later zijn we op weg naar Oviedo, sowieso leuker volgens Ines en die kan het weten. Het is een prachtige route door bergachtig landschap, onverwacht besneeuwde toppen, Alpine sfeer, we raken helemaal in vervoering. Na flink dalen verschijnt Oviedo in haar eigen dal. Alles klopt, de zon straalt en bevestigt ons credo.

Di 28feb17: Oviedo – Oviedo
K-weer. Vandaag wordt een klusdag. Wassen, vloeistoffen GG controleren, banden op spanning brengen, boodschap. Bij station van Corredoria van onwillige beambte, zo één die je zogenaamd niet ziet staan omdat ie zo druk bezig is met niets, de RENFE-dienstregeling losgepeuterd. De perro mag mee, mits aangelijnd, als morgen nog K, gaan we met de trein.
Deze tweede nacht heb ik een aantal gedachten uitgewerkt. Ik had daar ruim de tijd voor aangezien de locatie van deze stelplaats het centrum vormt van de middennachtelijke activiteiten van de afdeling ‘afvallogistiek’ van de gemeente Oviedo. Deze afdeling beschikt over een groot aantal zware vrachtwagens-met-afgezaagde-uitlaat, buldozers, spuitwagens en wagens die alleen maar veel lawaai maken. Het personeel dat het management van de afdeling afvallogistiek destijds heeft geworven teneinde zo effectief mogelijk van dit wagenpark gebruik te kunnen maken, diende te beschikken over basiscompetenties als luide stem, laag empatisch vermogen, ADHD, doofheid bij voorkeur aan beide oren, groot uithoudingsvermogen en daarnaast niets. De aanpak van genoemde afdeling ten aanzien van uitvoering van de kernactiviteiten komt opmerkelijk dicht in de buurt van hetgeen ik zou willen omschrijven als ‘volledige chaos’.
Ik geef een voorbeeld.
Ergens in de nacht raast truck #4 plotseling in volle vaart door het wijkje om even zo plotseling achter een huizenblok te dempen en naar het lijkt in de heuvels te verdwijnen. Onwetend als je op dat moment nog bent, lig je te wachten op de gesireniseerde Guardia Civil-Nissan die deze piraat zou moeten achtervolgen, dit gebeurt echter niet. Wel keert de truck terug en schept op goed geluk meerdere vuilnisbakken alvorens zich weer met gierende motor uit je gehoorveld te verwijderen. Dit herhaalt zich 3x, we verkeren nu circa 20 minuten in volslagen verbijstering en worden zelfs een beetje bang. Een nieuwe truck meldt zich en begint afval te storten in de gereedstaande afvalbakken, alles keurig gesorteerd, en begeleid door een goedkeurend krijsende Oviedonees, kennelijk van Chileense afkomst want hij draagt een panfluit op zijn rug. Als de bakken vol zijn, wordt het vertrek aangekondigd middels een langdurige en vrolijke claxonnage. Een vreemde stilte bedekt de nacht. Je probeert te begrijpen en wordt in dit proces gestoord door een vaag gemurmel. Het komt ergens van links of zo en het komt dichterbij. Langzaam toenemend in intensiteit en dreiging. Na een paar minuten is het gemurmel overgegaan in geklots, gaat het geklots over in geklater, en verandert het klateren in een alom aanwezige en dodelijke straal puur verderf. Het is de spuitgast. Hij spuit het vuil, de smerigheid, het afval, loslopende huisdieren, de stank en de koperen St Jacobsschelpen die hier op de stoeptegels geklonken zitten -we bevinden ons per slot van rekening en ondanks alles nog steeds op de Camino de Santiago- voor zich uit, ondertussen een aria van Verdi schreeuwend in een poging boven het afgrijselijke geluid van zijn eigen spuit uit te komen. Langzaam trekt de spuitgast door de stad, een spoor van dood en verdikkeme achterlatend, en immuun voor klachten bij het gemeentebestuur als ik de tekst op de rug van zijn stinkende pull over juist heb geïnterpreteerd. Tenslotte, naar later bleek, verzamelt de gehele nachtploeg zich bij de ingang van de stelplaats om aldaar gezamenlijk een nachtelijke maaltijd te nuttigen, de resten waarvan na afloop door bulldozer #2 in de afvalbakken wordt gesorteerd om direct daarna terug gestort te worden in een gereedstaande truck, waarna de handel onder het uitstoten van ruwe kreten en schuine moppen afdruipt, ons met roodomrande ogen dito schaamdelen achterlatend. Dus.
Die gedachten waar ik mee begon, betroffen onze kritische succesfactoren, eerder gememoreerd als ‘de 3 G’s’. Ik zal daar later verder op ingaan.

Wo01maa17: Oviedo - Oviedo
Maar morgen is niet K. Morgen is strak blauw, je snapt niet hoe het mogelijk is. In de zinderende hitte de amper 4km naar Oviedo zwetend afgelegd. Oviedo is ook weer mooi. In Oviedo kabbelt het leven wat meer dan in bijvoorbeeld Pamplona, waar het meer bruist. Oviedo is genuanceerder.

Do 02maa17: Oviedo – Cosme de Barreiros
De stelplaats in Cosme is te mooi om waar te zijn . Rene en Henny in de Concorde hebben hem ook al gevonden. Uitzicht over de drooggevallen rivier en aan de overkant tegen de helling het plaatsje FOZ. Chips, net als je denkt de mooiste plaats op film vast te leggen blijkt je GoPro er mee op te houden en geen beweging in te krijgen. Jammer, helemaal als 4 uur later de rivier weer volstroomt en ’s avonds de lichten van FOZ een schilderachtig tafereel weergeven.

Vr 03maa17: Cosme de Barreiros – A Coruña
Trendbreuk. Terwijl stormachtige regenvlagen de GeleGriet doen sidderen op de A6 richting A Coruña, is het ter plekke al niet anders. De stelplaats is in een kom tegen de oceaan geplakt, slecht daarvan gescheiden door een hameautje met een petieterig haventje, een portiño. Dat geeft niet. Als je hier eenmaal bent, snap je dat het weer in A Coruña moet groeien. Dat je hier eigenlijk niet bent geweest als je geen storm, horizontale neerslag, zand en zout in je snor, en angst om verzwolgen te worden hebt ervaren. GeleGriet schudt alsof er 7 stoere Galiciers aan haar staan te sjorren. Gien stelt voor om ons iets minder frontaal te positioneren.

Za 04maa17: A Coruña – A Coruña
Hans Coen heeft zijn stoere Vikingbaard ingeruild voor een heuse krentenbaard. De vier zogenaamde muggenbulten hebben zich verenigd in kleine puskopjes op zijn rechterwang die uiteindelijk een echte krent vormen. Hij had nog gehoopt er een kruidig wijntje uit te stoken maar heeft uiteindelijk bij de locale farmacia een fusidine crèmetje los gepeuterd. Nog even bij Jip geverifieerd of dat oké was, nu maar hopen dat het aanslaat. Het was vandaag een dagje motorrijden. Op zoek naar een vervanging voor de kapotte GoPro een MediaMarkt in de buitenwijk van A Coruña bezocht die helaas niets kon betekenen en daarna met de motor centro ciudad in. Althans dat dachten wij, maar erg centro zag het er niet uit, A Coruña is een langgerekte stad aan de baai en heeft zo her een der een kleine centro. We hebben de baai van oost naar west afgesjeesd en zijn uiteindelijk, tot onze eigen verbazing, aan het meest westelijke haventje bij onze camper uitgekomen. Juul was erg blij ons weer te zien.

Zo 05maa17: A Coruña - Mordomo
Tussenstop in Malpica de Bergantiños. De weg (het doel) wordt erg smal. Naarmate we het dorp uiteindelijk verder inrijden verandert vertrouwen in hoop als het gaat om er weer uit te kunnen komen. Gelukkig kunnen we ergens aan het einde stijl naar beneden het haventje in. Bij het inparkeren geeft Gien mij de keus om of haar uit te laten stappen, of van haar te scheiden. Ik kies voor het eerste en het loopt goed af.
Malpica is een leuk dorp, de zon begint door te komen, wij genieten. Om 12:00 gaat alles open en krijgen wij pannenkoeken toegestopt. Daar moet ik normaal gesproken van braken, nu echter eet ik met smaak, de aanbiedster dankend met schalkse knipogen en handgebaren die moeten doen overkomen dat ik nooit eerder zulke voortreffelijke koeken heb mogen genieten, hetgeen nauwelijks bezijden de waarheid genoemd kan worden.
Van Malpica naar Mordomo ga je over de kustweg. Als ons routegeleidingssysteem aangeeft dat ik moet afbuigen, ben ik een fractie te laat, dus gebiedt zij mij de volgende afslag te nemen.
Deze afslag loopt ongeveer 35° af zodat ik geen gas hoef te geven. Nu zou ik dat sowieso niet gedaan hebben, al liep ie op en kreeg ik geld toe, want na 15 meter deed zich een haakse bocht voor die gecombineerd werd met een versmalling tot circa 3 meter over de volledige hoogte, waarbij de bebouwing licht naar binnen neeg. In de volgende haakse bocht had een bewoner zijn auto geparkeerd en verderop werd het beton smaller waardoor er aan beide zijden van de steeg een goot ontstond. De buitenzijde van de banden van de GeleGriet staken daar aan beide zijden circa 10cm overheen. Bovendien stonk het er vreselijk zodat ik Gien vroeg haar raampje te sluiten dat zij bij wijze van uiterste ontsnappingsmogelijkheid geopend bleek te hebben. Dit resulteerde in een significante toename van de concentratie van kwalijke dampen, zodat wij dienden te concluderen dat de ranzige atmosfeer veroorzaakt werd door ons eigen angstzweet, gecombineerd met autonoom aangestuurde flatulaties plus het resultaat van een ongewoon hoge activiteit van onze anaalklieren.
Maar dan heb je ook wat!
Mordomo zelf ligt breed uitgewaaierd aan de oceaan, zeg 20 huizen. De stelplaats is ruim en is de start van paden die naar het strand voeren, circa 200 meter verder.
Het zandstrand wordt afgewisseld met rotspartijen.
We hebben mosselen geplukt en gaan die vanavond peuzelen.

Kus!