10 mei 2017

Dinsdag 2 Mei
Op naar Fes.
Onderweg een bijzonder glooiend heuvellandschap, bijna Frankrijk maar dan ruiger met hier en daar een huis/hut, mannen en vrouwen op ezels, kinderen bruin en tanig op weg naar school, allemaal zo onbeschrijfelijk anders. Het is behoorlijk warm zodat we, nadat er bijen naar binnen waren gevlogen en ons allebei te pakken hadden genomen, voor het eerst de airco hebben aangezet. Het contrast met wat er zich daar buiten afspeelt kan bijna niet groter.
De camping, Diamant Vert, ligt ongeveer 10 kilometer aan de zuidkant van Fes naast een ‘nieuwbouwwijk’ en een groen bos. Als we de Camping op rijden zijn we verrast door de sjieke, Center Parks uitstraling. De receptie is onderdeel van een ontvangsthal opgebouwd uit marmeren vloeren en muren, rechts de inschrijfbalie, links een restaurant met terras. Als we na inschrijven naar de Camperplek rijden gaan we bergafwaarts langs eenzelfde soort uit marmer opgebouwde huisjes en komen op een vlakke plek langs een riviertje met grote Eucalyptus bomen, brede lanen en daarlangs mooie in zon en in schaduw gelegen plekken. We doen een rondje en parkeren GG in de schaduw, ‘Kitty’ is gespot en wij ook. Een warm ontvangst van Jaqui en Altaf.
Tegenover ons staat de Campertruck van Florian en Nikki en een uur later komen Stefan en Anja in hun super mooie Mercedes Truck aan de andere kant van ons staan. Beiden hebben een Duits nummerbord en met de laatste klikt het bijzonder goed. Zo goed dat we besluiten met zijn vieren onder begeleiding van de Gids die ons daar op de camping toe uitnodigt de Media van Fes te bekijken. Deze keer hebben we van te voren goed onderhandeld over de prijs en wat we wel en niet willen.

Woensdag 3 Mei
De rondleiding start vanaf drie uur en tot die tijd is het een beetje lummelen.
Om drie uur vertrekken we naar de receptie vanwaar, na wat heen en weer gebeld te hebben, de campingtaxie ons via een chaotische verkeersader naar het Paleis van de Koning brengt. Daar mogen we foto’s klikken van de tuin en de goudkleurige poorten met mozaïek waarna we verder rijden naar de Botanische tuinen, die we erg aangelegd vinden. Stefan vind een knoflook pad en Anja zet hem op de gevoelige plaat.
Deze pad is aanleiding tot een innige relatie tussen HC en Stefan, terwijl Anja en ik vlak achter onze gids aan hobbelen, staan die twee menigmaal gierend op de hoek van een steegje. De gids is een verademing en heet Iouafri, wij mogen hem Wafi noemen. Wafi zorgt dat we niet lastiggevallen worden, dat de armste van de armen ons niet bestelen en dat we niet gedwongen worden tot aanschaf van een product. Hij neemt ons mee naar de oudste Koranschool, de Universiteit gesticht door Fatima, de leerlooierij met kleurbaden, het berber huis met producten van Agavezijde, de wijk waar koper wordt verwerkt en uiteraard door alle kleine straatjes en steegjes van de Medina. Om half acht vinden we het welletjes en vragen hem er een eindje aan te breien, Anton (hond van Stefan en Anja) en Juul zitten inmiddels vanaf drie uur alleen. Na een pittige taxietocht terug op de camping waar Juul en Anton uitgelaten de eenden bespringen. Het was een goede dag.

Donderdag 4 Mei
Stefan en Anja uitgezwaaid, HC was met Altaf, Florian en Nikki boodschappen doen bij de Marjane want we zouden ’s avonds een afscheid BBQ houden bij A&J. Ik had een sociaal dagje, gesprek met de eigenaar, Moustafa uit Rotterdam, over bijen houden, met Kees uit Apeldoorn over de truck en met Jaqui over haar leven en de ingewikkelde relatie met haar reisgenoot.
Om 6 uur met stoeltje aangeschoven aan de tafel van J&A, eerst nog even de nieuwe Djellabah van Altaf ingenomen en daarna heerlijke gegeten met veel tips voor volgende trips.

Vrijdag 5 Mei
De halve nacht wakker gehouden door het geluid van een kermende kat. ’s Morgens op zoek naar de kat of uil. Het geluid kwam onder een busje, schuin achter ons, vandaan. Na inspectie door een van de jonge eigenaars werd er een kitten onder de motor vandaan gehaald, een aandoenlijk beestje van zo’n 4 weken oud. Toen ik samen met Juul naderbij kwam veranderde het schatje in een gevaarlijk blazend en meppend monster. De Francaise, die het kleintje eronder vandaan had gehaald, zat in no time onder de krassen en besloot het beest een stukje verderop bij het wachtershuisje van de bewaker te zetten. Het arme ding had mijn hart gestolen en met geprakt hondenvoer en HC zijn afgeknipte pyjamabroek ging ik kleine Kitty verzorgen. Na het verwijderen van een flinke teek en het voeren van hondenvoer viel het ukkie op de pyjamabroek in slaap.
We besluiten dus nog een dagje te blijven en een ferme wandeling in het naast gelegen bos te maken. Rond 1 uur zwaaien we Florian en Nikki uit die richting Chefchouan gaan en niet veel later Jaqui en Altaf. Tussendoor check ik kleine Kitty en geef haar te eten. Dat dit niet onopgemerkt blijft, blijkt uit de belangstelling van zowel eigenaar als bewaker. De eerste stelt voor haar mee te nemen (ik zou graag willen) de ander is er van overtuigd dat ik vanaf nu een heel gezond leven te gemoed ga en onze reis zonder zorgen zal zijn. Het te eten geven van een kat, dit had Wafi tijdens onze toer ook al vertelt, is in Marokko een heilige daad.

Zaterdag 6 Mei
Een nachtelijk avontuur met Kitty en de nachtwaker.
Het arme ding was weer aan het kermen en ik kon er niet van slapen dus, rond half 4, gewapend met voer richting Kitty. Ze stond me al op te wachtend en liet zich heerlijk kroelen en het eten goed smaken. We werden gespot door de nachtwaker, een jonge knul van ongeveer Rom zijn leeftijd. We raakte aan de praat en hij vertelde, toen ik vroeg of hij student was, dat hij moest stoppen met zijn studie Psychologie vanwege problemen thuis. Dit was zijn baan, van 19.00 tot 7.00 uur voor 60 Dh (=6 euro) per dag. Van badmeester was hij ‘gepromoveerd’ tot nachtwaker maar had nu geen leven meer en wees terecht op de leuze aan de zijkant van de nieuw binnengereden truck van de Italiaans piloot “just one life, live it”, hoezo!
Na het inladen van vers water, koffie van Kees en Roelie en Diesel om 14.00 uur op weg. Het plan was Sefrou, 17 km verderop, in Sefrou was niets. Daarna werd het Ifrane, in Ifrane was de camping gesloten en de overigen waren geen camping. Uiteindelijk doodmoe, de Truck op een parkeerplek in een vakantiewijkje neergezet.

Zondag 7 mei 2017
Azrou zal de volgende stop worden maar als we langs rijden vinden we de aanblik van de camping niet aantrekkelijk. Verder gaan we richting Zaida waar Hotel Atlas Inn een geweldige camperplek biedt. Maps.me kan de coördinaten niet vinden en we zijn er dik voorbij als we daar achter komen. Onderweg het cederbos met apen en een schitterend panorama van barre kale roodgekleurde vlakten met daartussen af en toe een groene oases. In Timahdite stoppen we bij het broodstalletje met eieren, op straat liggen kitten en pup gemoedelijk naast elkaar. Een groep kinderen krijgt van HC onze hele voorraadzak met pennen. De jongen die hem aanneemt deelt er een paar uit en zet het vervolgens op een rennen. Het meisje dat het blikje cola ontvangt geniet met volle teugen.
Zaida lijkt bijna zo’n western stadje, een lange straat met eetstalletje aan weerszijde, waar zand in ogen en oren geblazen wordt en de plasticzakjes i.p.v. .de takkenbosjes om je hoofd vliegen, we gaan er voor fruit en een Tajine. HC een met vlees en voor mij een zonder, nog geen 10 minuten later staat het gerecht voor onze neus. Bij het verwijderen van de deksel hebben we beiden hetzelfde gerecht, ik krijg een extra schoteltje voor het ongewenste vlees, kat en hond waren er blij mee.
We besluiten voor Camping Auberge Cirque Jaafar te gaan, vandaaruit gaat de weg offroad verder naar Lac Tislit. In Midelt gaan we van de hoofdweg en via een smalle geasfalteerde weg die na 5 kilometer overgaat in een grindweg in kaal landschap komen we bij de Auberge/Camping. Een klein Kasteeltje in een Oase van groen, we worden ontvangen door een man die ons naar de tuin leidt waar een ingehuurde elektricien de verlichting aanlegt. Een ruime plek verder hebben we niets nodig. Na ontvangst en rondleiding door de Auberge gaan we aan het bier, goeie plek!

Maandag 8 Mei
De man die ons had ontvangen was niet de eigenaar, die kwam ’s avonds nog even aan. Vanmorgen kwam hij ons ook begroeten en omdat ik hem ’s avonds gemist had stelde ik mij keurig voor. Echter, het was mijn man die hij wilde spreken, ik stond erbij en keek er naar.
Tijdens het rondje met het hondje ontdekte ik achter de tuin een enorme boomgaard, appels, peren en abrikozen, het hoort allemaal bij de Ferme/Auberge/Camping.
Door het droge waaierige landschap wordt alles met een bruinlaagje bedekt, wasdag dus. In de Auberge gevraagd naar de douche, ik werd geleid via kamertjes en halletjes naar een grote afsluitbare ruimte met twee pisbakken, 6 douches en een wastafel. Twee douches hadden een doucheslang de overige alleen een kraan of een deel daarvan en een pisbak had ik niet nodig. Het werd de douche met slang nummer 1 en koud water. Op de terug weg even in de kamertjes gegluurd, alles ademt verval. ’s Middags de kleding gewassen, dit gaat in een draaiende trommel met koud water en zeep die max 15 minuten kan draaien. Er zit een knop op waarop staat dat je ook kunt pompen en centrifugeren, deze knop kent alleen stand draaien en pompen. Daarna spoel je handmatig de was uit, wringen dus ook handmatig en drogen doen de zon en de wind. Hoe houd je een Auberge draaiende?