07 juli 2017

Woensdag 28 juni 2017 tm vrijdag 07 juli 2017:

Woensdag 28 juni 2017 tm vrijdag 30 juni 2017; Vasto – Torre Mileto / Torre Mileto:
Vandaag in Torre Mileto aangekomen en daar drie nachten op een camping gestaan. Zoals gezegd alles weer gekuist, vooral beddengoed en handdoeken en de vieze onderbroeken van HC. Het reisleven is leuk maar ook vermoeiend en dan is drie dagen camping een welkome afwisseling. Veel douchen, ijsjes eten, lezen en slapen. Er valt ook niet veel meer over te vertellen, geen stad of dorp in de buurt, de enige bezienswaardigheid is de Torre, een oude vierkante toren aan het eind van de boulevard, en wat marktkraampjes met zelf gekweekte kruiden en groente bemand door minstens 70-jarigen. Het vermelden waard, is de actie van een jonge vos die HC vroeg in de ochtend in de ogen keek terwijl hij de vuilniszak aan het open eten was. De veter uit de schoen van HC als voorgerecht had en deze halverwege de camping had achter gelaten.
Juul mag hier op het strand, althans niemand zegt dat het niet mag en dat nodigt uit tot lange strandwandelingen en af en toe een matje op het zand. Op de een na laatste dag, als we langs het strand lopen, wordt ik aangesproken door de strandwacht. El Canus mag niet op het strand, dat is privé, een stukje verderop, waar de plaatselijke vuilstort is gecreëerd, mogen we lopen. We hebben mazzel gehad!
OP VRIJDAG HOREN WE DAT ROM TOCH GESLAAGD IS VOOR HEREXAMEN WISKUNDE B; DIT IS DE OPSTEKER VAN DE MAAND!!

Zaterdag 01juli 2017; Torre Mileto – Sannicandro di Bari 01:
We gaan naar Bari, Jur ontmoeten.
Jur komt die dag om kwart over twee aan, haalt zijn huurauto op en reist naar Villa Nella in Sannicandro di Bari.
Wij streven af op een Area Sosta in de buurt, maar willen eerst nog even naar de Lidl die bij aankomst verhuisd blijkt. De Sosta is een geasfalteerde parkeerplaats aan een doorgaande weg, 6 km van Jur verwijderd, geen optie dus. Via binnenwegen door naar Villa Nella, voordat we daar zijn hebben we, i.v.m. afmeting en tonnage, een aardige omweg moeten maken. Uiteindelijk daar, is het weerzien tussen de broertjes hartverwarmend. We parkeren GG in de olijfgaard aan de kant van de weg en doen een drankje in de tuin van Villa Nella. Villa Nella is een groot vrijstaand landhuis met pastelkleurige kamers in barok stijl, een tuin met zwembad en een boomgaard. Het wordt beheerd en bewoond door Gianvitto en zijn 12 katten, allemaal even mager en schuw. Gianvitta is een humoristische, ietwat chaotische man die van de primitivo houdt en voor ons wil koken. Daar maken we vanavond geen gebruik van, we doen een heerlijke maaltijd, cadeautje van oma Riet, in het centrum van Sannicandro.
Terug bij GG vernemen we van omwoners dat we één nacht mogen staan en dan iets anders moeten zoeken. Eigenlijk ook wel beter want de weg is druk.

Zondag 02 juli 2017; Sannicandro di Bari 01 – Sannicandro di Bari 02:
Een nieuwe plek gevonden, langs een landweg achter Villa Nella op de betonplaat van de gascentrale.
Vandaag gaan we in de Fiat van Jur, op advies van de ober van gisteravond, naar Polignano a Mare. Een mooi stadje aan zee, gebouwd op rotsen met veel inhammen, met balkonnetjes boven zee hangend en natuurlijke zwembaden. Jur , Juul en ik doen een plons in een van de inhammen, HC is zijn zwembroek vergeten en past op de tas. Daarna een wandeling door de stad die met zijn toegangspoort naar het oude deel op een Marokkaanse medina lijkt. Verschil zit hem in gebruikte materialen en de beperkte hoeveelheid vuil en katten. Kleine artistieke boetiekjes in strak gepleisterde winkeltjes, eettentjes met terrassen boven de zee, kleine pleintjes opgepimpt met bloemen en planten en een heleboel Italianen.
Op de terugweg langs de Lidl voor de benodigde eiwitten op de BBQ, die we in de tuin van Villa Nella gaan laten fikken.
Bij GG aangekomen staan er 3 mannen, politie, geagiteerde man en brommerman die HC duidelijk maken dat GG i.v.m. gas en brandgevaar daar niet mag staan. We vertrekken naar een olijfveld stukje verderop waarvan we denken dat het wel mag, maar niet zeker weten.
Tijdens het opwarmen van de BBQ ga ik, op mijn klapfietsje, vergeten ingrediënten halen en gelijk checken of GG ongedeerd is. Als ik aankom staat er een klein blauw autootje met een enorm dikke man op de bijrijders stoel en daarnaast een tattoo opa die een Italiaans verhaal afsteekt. Ik begrijp geen snars van wat de man zegt, knik, lach en schud handen met veel Grazie en hoop daarmee onheil te hebben afgewend. Terug bij de Villa kan ik HC niet overtuigen , het is echt gezellig en lekker maar op de achtergrond sluimert onrust. We doen tot slot een douche en taaien af. GG staat er nog en er is niemand te zien.

Maandag 03 juli 2017; Sannicandro di Bari 02 – Sannicandro di Bari 03
Vandaag gaan we met GG naar het bedrijf Corisud SRL in Modugno, aanbevolen door het International Hotline Team van Webasto, om te kijken of onze Dual Top (verwarming + warm water in camperdeel) nog te fixen valt.
Het neemt even voordat we het adres gevonden hebben en daar aangekomen blijkt dat we bij een verkooppunt zitten en worden doorverwezen naar een garage, 10 kilometer verderop. De eigenaar gaat ons gelukkig voor en Jur die ons zou ophalen voor een dagje Bari volgt ons via opgegeven coördinaten.
De eigenaar die ons voorgaat is duidelijk niet de eigenaar van de garage, dat is namelijk Signore Stallone. En signore Stallone bepaalt dat Rafaelle vandaag onze monteur is. Raffaella spreekt geen woord Engels, er spreekt überhaupt niemand Engels, en heeft nog nooit een Webasto gezien. Het duurt een halve dag voordat het Raffaello eindelijk duidelijk is hoe de vork in de steel zit en dan moet de Webasto nog nagekeken. Jur, die graag wil helpen maar niet kan, gaat Bari en haar rommel markten verkennen, HC staat in innig contact met Raffaelli via de vertaal app en ik zit in de truck en probeer contacten met Webasto en Engels-Italiaans sprekende technici te leggen. Na een dag teuten en een uur lunchpauze zijn we niet veel verder dan dat we aankwamen. De Webasto kan wel warme lucht maar geen warmwater produceren en benodigde onderdelen nemen een week voordat ze ter plekke zijn, dan zitten wij op de boot naar Durrës. De hele grap kost ons 100 euro, hoop dat er nog wat met garantie te rommelen valt.
Jur is inmiddels gearriveerd en in ganzenpas gaan we terug naar Villa Nella en een nieuwe plek voor GG. Ik had ’s morgens tijdens de wandeling een stuk verderop een geschiktere plek gevonden die we zouden gaan proberen. Een plek langs dezelfde landweg naast een grote Villa. Jur stelt voor eerst even te vragen of het oké is om daar te staan. Ik ga voorbij een groot metalen hek en vraag de eerste de beste Señora of we daar mogen staan. Zij, achteraf een dochter, verwijst door naar eigenaar Vitorio en vrouw Silvia en deze stelt voor de truck op zijn terrein te zetten, erg tranquillo en geen polizia en Campo op je nek. Eerst een beetje ongemakkelijk maar dan besluiten we van het aanbod gebruik te maken. De man is aannemer en heeft naast een kolossaal huis met zwembad, een enorm terrein achter het huis met 14 camera’s een elektronisch sluitend hek en 5 agressieve teven, van pitbull tot herder. We pakken rugzak en fietsen en vervoegen ons weer in VillaNella voor een vervolg BBQ waar eigenaar Gianvitti deze keer aanwezig zal zijn. De man is onlangs 40 geworden een heuse ADHD-er en ook erg aardig. Morgen gaan we na de bezichtiging van de Troelala-huisjes naar hun landgoed om olijfolie, wijn, amandelen en fruit te proeven.
Als we bij GG aankomen is er ernaast ons een buurtfeest gaande, compleet met vals zingende Johnny Jordaan en aanhang.
We zijn bekaf dus slapen kunnen we toch wel.

Dinsdag 04 juli 2017; Sannicandro di Bari 03 – Cassano delle Murga
Mam’s verjaardag
In een hok schuin achter GG zit een valse Herder met haar dochter een heleboel herrie te schoppen. De aannemer begint vroeg, dan is de temperatuur nog aangenaam, dus zijn wij ook vroeg wakker. Het is super aardig dat we hier mogen staan en het voelt toch iets ongemakkelijk. Via de site hebben we een plek, 13 km verderop, Cassano Delle Murge, bij een agriturismo gevonden. Met Jur gaan we kijken of het een goede en berijdbare plek is en dan door naar Troelala-land en Monopoli.
De plek is geweldig, in groen heuvelachtig landschap naast een kinder/ponykamp, waar je geen last van hebt. De eigenaar van de Agri is een gezellige dikbuik die trots zijn zelfgemaakte mozarella’s en gedroogde worsten laat proeven. Daar mag hij met recht trots op zijn! Met handen, voeten, vertaalapp en een Duitssprekende telefonische vriendin spreken we af vanavond op zijn terrein te staan en morgen zijn producten af te nemen.
Via Trulli- gebied in de luchtgekoelde Fiat 500L naar Monopoli. Monopoli is ook weer zo’n verrassend leuke stad. Het heeft veel van Polignano weg, aan de kust gelegen, iets groter dan Polignano, medina-achtige straatjes en steegjes die super goed onderhouden en schoon zijn en naast rots ook zandstrandjes. We doen een uitgebreide lunch op een pleintje……… De ober, een doortastende Engels sprekende tanige Italiaan, heeft een goede deal “twee zeebaarzen voor drie personen en antipasti vooraf”. Geen idee wat dit alles gaat kosten, we laten het maar over ons komen. De aanbevolen wijn is in ieder geval heerlijk. De antipasti blijkt best oké, de rauwe oesters, mosselen en inktvisringen gaan echter terug voor een kleine grillage en de zeebaarzen zijn ronduit verrukkelijk, het geheel wordt afgesloten met een heerlijk verfrissende limoen-slush. Met een enorm gevulde buik het laatste rondje door de stad en dan op weg naar de boerderij van Giannvittu zijn ouders.
Na de verkeerde Villa aan de overkant wordt het hek van een groot ommuurd terrein geopend. We worden ontvangen door Gianvitto, zijn moeder, een Indiase jongen en een Indiaas meisje en een stuk of 5 honden van verschillend formaat. We krijgen een zeer geanimeerde rondleiding door groentetuin, boomgaard, herenhuis en aangrenzende gebouwen. Moeder en zoon doen niet voor elkaar onder en tetteren ons de oren van het hoofd, alles moet geproefd en besnuffeld. Het is allemaal biologisch en kan met schil worden gegeten, van perziken tot pruimen, verrukkelijk!. In de woning nog een afsluiter van ijs met amarenen op sap. De Indiërs komen daar jaarlijks meewerken op de boerderij en leren op die manier de taal.
Als tonnetjes rollen we huiswaarts, Jur naar de Villa en wij op klapfiets van de Villa naar GG.
Op de oprit van de Familie Vittorio staan allemaal auto’s, rond het zwembad staan tafels en stoelen en er lopen veel meer kinderen dan vanmorgen. Vittorio komt ons uitnodigen voor een drankje en een hapje want de tweeling, (ze hebben 6 kinderen), Chantal en Luciana zijn 6 jaar geworden. Middels een vrouwelijke gast die als enige Engels spreekt danken wij voor ons verblijf en melden dat we een nieuwe plek hebben gevonden. Beleefd als we zijn, doen we een biertje, en een hapje, kussen de tweeling en verbazen ons over de steriliteit van het feestje. De taalbarrière werkt niet mee aan mingelen met de overige gasten. Dus als HC de traditionele zalmpastei heeft weggewerkt en de adressen zijn uitgewisseld, laten we GG brullen, wordt de oprit vrijgemaakt en gaan we op weg naar Cassano. Zoals gewoonlijk moeten we natuurlijk weer bijna klem staan in Sannicandro. Maar inmiddels bedreven, leggen we zonder blikken of blozen het verkeer stil en begeleiden GG weer op de goede weg.

Woensdag 05 juli 2017; Cassano delle Murge:
Om 12:00 uur rijdt Jur voor en besluiten we er bij gebrek aan energie dat we er een heerlijke rommeldag van gaan maken. Het gerommel start met De Queeste Naar De Geroosterde Kip. Gien had aangegeven voldoende te hebben aan een broodje tomaat mozzarella dus we konden ons geheel aan onszelf en onze queeste wijden.
Jur, de Fiat en ik gaan op zoek naar geroosterde kip want daar hebben we trek in. Gisteren had Jur ergens onderweg ergens in een stadje ergens links een grillariamentanento gezien. Dacht ie. Dus die gingen we vinden en dan gaan we geroosterde kippen kopen en meenemen naar Griet en dan oppeuzelen.
Om 14:00 uur hebben we situatie in stemming gebracht hetgeen een licht gewijzigde queeste opleverde die echter een ruim grotere kans van slagen bleek te hebben. In de plaatselijke SM –winkel kochten wij twee gevlinderde echter ongegrilde kippekens waarvan ik er één direct na terugkomst in de grill van Griet heb gestopt. Jur was ondertussen een flauwte nabij en lag ruim te ronken in de Fiat.
Na de lunch worst en kaas en wijn en destillaat in Agri ingeslagen.
We lummelen wat, spelen een spelletje, laten Tim af en toe voorbij komen.
Om 21:00 uur vertrekt Jur naar Villa Nella.
Het was een reuze gezellige dag.

Donderdag 06 juli 2017; Cassano delle Murge – Molfetta:
Hup de berg af en maar hopen dat we niemand tegen komen. Vandaag laatste dag van Jur hier, we gaan naar Molfetta, daar is een stelplaats aan het strand. Het is precies 32,1 kilometer, we vertrekken om 12:00 uur bij Villa Nella. De eerste 32 kilometer gaan gesmeerd. De laatste 100 meter zijn voor Gien een tikje stressvol want opnieuw erg krap, wat zeg ik, errug krap, of eigenlijk errrrrug krap. En dan sta je op de prachtigste plaats aan de Adriatische zee, 10 meter van het blauwe water, daarvan gescheiden door een strookje vlakke rotsen. Op het terrein bovendien een soort snack-, cocktailbar annex parasolverhuur compleet met buitendouche.
We zetten de (aanzienlijke) luifel van Griet op en genieten.
Om 16:00 uur vertrekt Jur. We kussen en huggen, het was heerlijk om deze dagen samen met mijn fantastische broer door te brengen.
Om 20:30 begon de buurt-BBQ vlak achter onze truck en ergens om 23:00 kwamen daar de dreunende bassen van het dance festival aan de andere kant van de baai bij.
Om 04:00 uur konden we het gekabbel van de Adriatic weer horen.
Om 04:30 begon de eigenaar van de bar de rommel op te ruimen.
Ach, er is overal wel iets.

Vrijdag 07 juli 2017; Molfetta – Bari:
Vandaag zullen we om 17:00 van deze plek vertrekken naar Bari voor de ferry naar Albanie. Daarover volgend verslag meer.