19 maart 2017

Zondag 19maa17, week 5:

Overzicht:
Dinsdag vertrokken uit Serta richting Vila Nova do Barquinha; donderdag van VNdB naar Foz de Arelho; Zaterdag van FdA naar Sao Jao das Lampas.

De Portugees:
De Portugees bestaat en hij is aardig. Hierbij enige voorbeelden voor als jullie het niet geloven:
• In Vila Nova do B werden we door een Megane klemgereden. De bestuurder wilde ons graag voorgaan naar de stelplaats dus ‘volg de Megane’.
• In Sao Jao Pao Mao op zoek naar een geldmachine, werden we er naar toegereden. En ook weer terug. Door het ongewone van onze rijdende woning worden we regelmatig aangestaard, gefotografeerd en aangesproken.
• Woensdag, nadat Gien de schone en droge was op het fietsje had opgehaald stond een wat oudere Portugees samen met HC aan onze aanrecht. Op het kladblok een schets van de cabine en de iets naar beneden bijgestelde bedragen die GG moest opbrengen. De superlatieven waren niet van de lucht, hij vond haar geweldig, loved it, bom etc, aardige vent.
• Vandaag laat Gien Juuls uit vv. Ik kus haar ‘tot zo’ en druk haar op het grote hart, dat vol zit met liefde en niet met richtingsgevoel, niet te verdwalen. 2 uur later ontvang ik een Wapp van Rom dat Gien weer terecht is en door twee vriendelijke agenten op het goede spoor gezet is.

Tol:
Onderweg op de snelweg hadden we een klein oponthoud. Bij de laatste tol, die we altijd, net als de tankbeurten, met VISA betalen begreep de machine niets van onze kaart en weigerde de doorgang. Kaart erin kaart eruit, kaart onderste boven en kaart vanaf de andere kant. Niets hielp, oké dan contant, helaas de laatste tientjes hadden we aan een schattige dame in een kraampje in Coimbra uitgegeven. Achter ons wordt er hevig getoeterd. HC legt middels de i-knop een conversatie aan met de helpdesk, twee tol-lanen verderop. Na 6 keer de kaart geprobeerd te hebben en uitgelegd dat we geen geld hebben is HC er klaar mee, “ die kaart gaat er niet meer in, laat ons erdoor en dan regelen we wat”. Maar we mogen er niet door en diegene die het nog steeds niet snappen blijven toeteren. Ik ben uitgestapt en heb de toeteraars in mijn beste Portugees uitgelegd dat onze VISA kaart niet werkt en dat we ook geen cash hebben en dat ze Faz Favor naar een andere machine moeten. Ondertussen nagedacht waar we geld vandaan konden halen. Het ‘noodgeld van Jur en Erik, wel iets te groot voor in de automaat maar dat kon de ‘helpdesk’ wel wisselen. Pff.

Over Belgen, Tukkers en Fransozen:
We zijn nog bezig met instaleren in Foz als een jong Belgisch stel komt kennis maken, ze hebben een appartement achter ons op de berg dat ze gaan opknappen en verhuren. Ze vinden onze truck echt iets voor hun, we hebben ze naar Erik S door verwezen. Van de kennismaking met het Belgische stel naar die met een Fransoos, achter ons in een Hymer, naar een bejaard Belgisch koppel, zo bruin als chocoladevla en al 10 jaar aan het camperen, rondje Spanje Portugal, in het voorjaar en in september en oktober Griekenland. Tijdens deze introductie ronde ook twee tukkers in een hele oude Fiat camper ontmoet. Bij het voorbij lopen wierp hij zijn hoofd uit het raam riep “en wij zijn tukkers “. Net als hun camper zijn ze oud en grappig, de camper, een fiat uit 93 heeft 4 wielen, eikenhouten meubilering, een douche annex wc en een klapbed waar ze door zijn gezakt , ze slapen op de twee bankjes verlengd met de zitting van de gedraaide voorstoelen. “Hoe vind je dat een camper niet langer dan 5.5 meter met een Kingsize bed” zei hij stralend, toen ik vanwege mijn onbedwingbare nieuwsgierigheid even binnen mocht kijken. Geweldig toch!

De Honda:
• NuñesΝñes voor gas vanuit Serta
• Obidos (ezelsbrug: je hebt natuurlijk ObiWan, maar dus ook Obidos) vanuit Foz
• Sintra vanuit Sao Jao de Mao

Diertjes:
• Hoppen (Upupa epops) in Serta
• Ooievaars (Ciconia ciconia) in VNdB
• Zwarte en gekraagde roodstaarten overal
• Zwarte en rode wouwen
• Goudvinken
• Putters
• Zilver reigers
• Roodborst tapuiten
• Dood gereden marters, dassen, vossen, katten en honden
• Octopus in Foz
• Vis in de LIDL

Plantjes:
Veldje ergens vlak bij de stelplek.
Loop er langs met Juul.
Juul moet poepen namelijk, en dat mag niet op de stelplaats van de stelplaatsmadam.
Veldje is er zomaar uit het niets, in verlengde van karrenpad omhoog, gras, bramen, keien, droger, en je voelt dat je even van het pad af moet de berm in.
Juich, juich, juich, je gevoel is nog steeds goed, er staan orchideeën, vanmiddag camera mee.
’s Middags met Gien terug en het wordt almaar mooier, er staan verschillende soorten, ik klik me suf.
Terug in de Griet kunnen we op basis van infovergelijking met Internet 4 soorten op naam brengen:
• Wolzweverorchis: Ophrys tenthredinifera, nooit eerder gezien
• Poppenorchis: Orchis anthropophora
• Ophrys bombyliflora; nooit eerder gezien
• Ophrys blitopertha; nooit eerder gezien


En dan nog even dit:
We zijn 5 weken onderweg, hebben er circa 3500km “doel” op zitten en het reisleven begint steeds meer in te dalen. Oppakken, vertrekken, reizen, aankomen, opstellen; nu al 21 keer. Verwondering onderweg en bij elke nieuwe entree blijven intact. Tot nu zijn we nergens langer dan 3 nachten gebleven. Vertrek, verder gaan, was steeds logisch en goed.
Betekent dat we, uitzonderingen daargelaten, steeds tamelijk dicht bij het oppervlak gebleven zijn, vaker observeren dan deelnemen, meer schuren dan boren, meer over dan met, en nog een paar van deze platitudes.
We kijken naar ons leven, de dingen die we doen, laten, meemaken. De keuzes die we maken en de manier waarop het levensasfalt zich onder ons afrolt. En zeker ook de vraag of “levensasfalt” in dit verband gepast is of ronduit onsmakelijk, ongepast en pedant. We lezen het graag!

Met ons gaat het ook goed. Binnen hebben we 15m2 ter beschikking om naakt achter elkaar aan te rennen of, in voorkomende gevallen, onze posities in te nemen. Buiten vaak meerdere hectares, dus we komen er steeds uit. Om onze issues te stroomlijnen (faciliteren, katalyseren, kanaliseren) hebben we ruimte gemaakt om ons irritatiequotient (zie vorig verslag) vast te stellen. Met enige regelmaat vragen wij elkaar of er nog iets is voorgevallen dat valt in de categorie “irritant, want …”. Dit werkt. Voor ons, wellicht niet voor iedereen. Probeer dit dan ook vooral niet thuis als je er geen vertrouwen in hebt of als je verwacht dat je partner van een dergelijke gelegenheid gebruik zal maken om op hoge toon jullie gehele relatie nog eens dunnetjes de revue te laten passeren.


Kus